7 powodów, dla których warto podróżować samemu (i 7 przeciw)

Natknęłam się wczoraj na taki oto artykuł: 7 Reasons Why You Should Travel Alone At Least Once In Your Life. Pozwolę go sobie skomentować i wytłuścić te powody po polsku. :)

 

1.       Spotkasz niesamowitych ludzi.

Absolutnie potwierdzam. Podróżowanie samemu otwiera nas na nowe znajomości. Nie otaczasz się bezpieczną grupką znajomych, więc siłą rzeczy musisz otworzyć gębę do tego nieznajomego człowieka. Bez kontaktu z ludźmi przez dłuższy czas oszalejesz. Kiedy zaś poznajesz osoby z odmiennej kultury, zaczynasz dostrzegać różnice i podobieństwa,  co jest niezwykłe. Czasem zadziwi Cię, ile serdeczności i chęci niesienia pomocy mają w sobie inni.

Wspaniali ludzie, z którymi nadal utrzymuję kontakt i czekam, aż los pozwoli nam spotkać się ponownie [foto autorstwa koleżanki z Brazylii, której na zdjęciu brak, natomiast zostało ono wykonane chyba z pomocą aparatu szeroko uśmiechniętej Indonezyjki obok mnie; kolega pochodzi z Malezji]

2.       Oszołamiające poczucie absolutnej wolności.

Mnie to nie oszołomiło… ale przyznaję, było wygodnie. ;) Mogłam wstawać, o której mi się chciało, kłaść się nad ranem, chodzić, gdzie chcę, kiedy chcę i na ile chcę, robić, na co akurat miałam ochotę… Intensywne zwiedzanie vs byczenie się na łóżku? Sam decyduj! :) Pamiętaj tylko, że nie warto zamienić przygody życia na ciągłe lenistwo.

3.       Podróżując samemu stawiasz czoła własnym lękom i niepewności.

Tak, tak, tak! Zazwyczaj nikt nic w tej sytuacji za Ciebie nie załatwi. Oczywiście, możesz poprosić o pomoc nieznajomego Chińczyka, który zna angielski, by kupił za Ciebie ten studencki bilet, ale najpierw… musisz takiego znaleźć i odważyć się, by o tę pomoc się do niego zwrócić. Będziesz musiał przesiadać się z autobusu do autobusu, nie rozumiejąc w ogóle rozkładów jazdy. Będziesz musiał spróbować tego czegoś na talerzu, bo inaczej kogoś obrazisz. Wiele razy poczujesz się sam, ale Twoja głowa w tym, by nie czuć się samotnym.

4.       Zakochaj się.

Wyjeżdżałam, będąc w długotrwałym związku. Bywało ciężko, ale ciągle powtarzałam sobie (i Jemu), że to tylko parę tygodni. Kiedy na samym początku było mi tak trudno, to jego głos w telefonie (nie wspomnę nawet, ile wyniosły rachunki…) dodawał mi otuchy. Jeśli Wasz związek nie przetrwa rozłąki, być może oznacza to, że coś było między Wami nie tak i być może dobrze się stało. Jeśli Wasza relacja przetrwa, to wyjdzie Wam to tylko na dobre, umacniając Waszą więź. Musicie sobie ufać i brać odpowiedzialność przede wszystkim za siebie samych – pokus jest wiele, ale hasło przewodnie „Nie rób drugiemu, co Tobie niemiłe” powinno zawsze ustawić Was do pionu. Tęsknota to piękne uczucie i warto wykorzystać ten czas, by po powrocie z nowymi siłami pogłębiać Waszą miłość.

A co, jeśli jesteś sam? Hulaj dusza! ;) Żartuję, oczywiście, bo we wszystkim należy zachować zdrowy rozsądek, by omijać niebezpieczeństwa. Jednak w moim przekonaniu wakacyjne przygody jak najbardziej mają sens. Chwile zakochania to najpiękniejsze wspomnienia, jakich możemy dorobić się w życiu! Tylko nie dajcie się smutkom, gdy przyjdzie moment rozstania. Wy wspólnie decydujecie, czy to, co Was połączyło, ma się skończyć. :)

P.S. Mam znajomą, która poznała chłopaka, mieszkającego na innym kontynencie. Teraz są razem i mają się dobrze :) (Pozdrawiam! :D)

P.S.2. Kiedy wróciłam z Chin, mój chłopak powiedział mi: „Nigdy więcej nie puszczę Cię na taki wyjazd!” Pstro, w tym roku znowu wyjeżdżam, ale mam nadzieję, że w trakcie tej przygody i on do mnie dołączy. :) To dopiero byłby niezły reunion!

5.       Możesz poświęcić czas na rozwijanie siebie.

…i rozpieszczanie. :) Jeśli tylko starczy Ci funduszy, nie żałuj sobie na wizytę w dobrej restauracji czy na wyjście na jakieś przedstawienie. Jeśli jedziesz do Chin, a interesuje Cię tai-chi, pójdź do parku i poćwicz z jedną z grup, które zbierają się tam specjalnie w tym celu. A jeśli jesteś typem romantyka, nie żałuj sobie spoglądania z Wielkiego Muru na szczyty pobliskich gór. Ten wyjazd jest tylko dla Ciebie, więc przeżyj go tak, by to Ciebie on cieszył, a nie, by sprostać oczekiwaniom innych.

6.       Będziesz miał szansę, żeby stworzyć siebie od nowa i być tym, kim chcesz.

Najwidoczniej jestem z siebie całkiem zadowolona, bo nie musiałam kreować się od zera. ;) Czy w kontaktach z nowopoznanymi osobami byłam inna, niż zazwyczaj? Nie wiem, starałam się być miła, ale nikogo nie udawałam. Może o to chodzi? Że w takiej sytuacji po prostu więcej się uśmiechasz, jesteś otwarty i żądny przygód, ale nadal jesteś sobą i zwyczajnie odkrywasz, jaka fajna z Ciebie osoba?

7.       Możesz nareszcie zostawić wszystko inne za sobą.

Mnie problemy i tak chciały ścigać, ale kiedy wspinasz się po schodach w Chuandixii lub słuchasz okropnego śpiewu podczas opery pekińskiej, nagle umysł Ci się oczyszcza. W końcu tak czy siak za granicą niczego nie rozwiążesz, to po co się o to troszczyć? Carpe diem. Jak odpoczniesz, to po powrocie do kraju łatwiej będzie Ci ułożyć sprawy. Jeśli zaś chodzi o odcięcie się od świata, to cóż… ja nie mogłam. Trzeba było uspokajać rodzinę mailami. ;)

 

Skoro pojawiła się lista plusów podróżowania samemu, to ja stworzę własną listę MINUSÓW. :)

1.       Nie będziesz miał z kim dzielić się przeżyciami.

Dla mnie to największa wada podróżowania samemu. Zachwycam się widokiem świątyni i zapachem kadzideł, które oczarowują mnie swoim mistycyzmem, tylko… komu mogę się z tego zwierzyć? Napiszę na blogu, zanotuję w pamiętniczku, przekażę rodzinie w mailu, ale to już nie to samo, co zdawanie relacji na żywo.

2.       Zabraknie Cię na zdjęciach.

Niestety. Jasne, zawsze możesz mieć ze sobą statyw albo poprosić o zdjęcie kogoś nieznajomego, jednak istnieje szansa, że aparatu więcej nie zobaczysz albo że fotografia ta pozostawi wiele do życzenia. Poza tym, ile razy można kogoś zaczepiać w tym celu?

Co autor miał na myśli?

3.       Gdy dopadnie Cię kryzys, będziesz sam.

Rachunek telefoniczny, na który zapracowałam na początku wyjazdu, mówi sam za siebie. Nawet nie pytaj.

4.       Koszty są większe.

Wypożyczenie auta, grupowe bilety, porcja dania, którą mógłbyś się z kimś podzielić, pokój hotelowy…

5.       Twoje bagaże są taaakie ciężkie.

Biorąc pod uwagę, że nie podróżujesz z samymi ubraniami, musisz targać rzeczy, które mógłbyś rozdzielić między większą liczbę osób. Pasta do zębów czy żel pod prysznic to taki trochę marny przykład, ale ja na przykład woziłam ze sobą… czajnik. Jeśli chodzisz po górach z własnym namiotem, palnikiem i co tam jeszcze potrzebne do przetrwania, to w ogóle strach ważyć plecak.

6.       Czujesz się mniej bezpiecznie, bo tak właśnie jest.

Ten punkt nie potrzebuje chyba większego uzasadniania, szczególnie, jeśli jesteś dziewczyną. Za siebie powiem jednak, że (nie szlajając się po nocach pustymi ulicami) w Pekinie czułam się mimo wszystko bezpiecznie. Może Chińczycy nie straszą swoją posturą, a może nie trafiałam w niebezpieczne miejsca.

7.       Czasem odechciewa Ci się wszystkiego i brakuje osoby, która dałaby Ci kopniaka w cztery litery.

Leżysz na łóżku i rozmyślasz: „Po co właściwie mam tam iść?... Jaki jest sens?... Nie chce mi się… Jest tak rano... Może kiedyś jeszcze tu wrócę, po co iść na Wielki Mur, skoro tam tak wieje? A w ogóle to na pewno będzie dzisiaj padać…” Czasem powinno się zapomnieć o tej „absolutnej wolności”. ;)

Podróżowaliście kiedyś sami? Ciekawa jestem, czy macie na ten temat jakieś inne zdanie. :) Możecie się nim podzielić w komentarzach. A jeśli o mnie chodzi... ZACHĘCAM, by zdobyć się na taką podróż. Szczególnie, jeśli zwyczajnie nie macie się z kim zabrać. Nie warto ograniczać się tylko z tego powodu - trzeba spełniać marzenia!

Ali